Başak Sayan Instagram – Onu tanıdığımda 18 yaşındaydım. İstanbul’a yeni gelmiş gencecik bir kız olarak bana verdiği destek, öğütleri, neyi nasıl yapmam gerektiğini anlatışı kurtlar sofrasında hayata tutunmaya çalışırken benim için altın değerindeydi. Bu 25 sene içinde bazen çok yakın olduk, çok sık görüştük, bazen yıllarca hiç konuşmadık. Ama yeniden bir araya geldiğimiz her seferinde sanki aradan hiç zaman geçmemiş gibi devam ettik. Benim için her şeyi bilen, her şeyi sorabileceğim bir kaynaktı o. Aksiydi. Aynı zamanda tatlı. Ne zaman ne yapacağını kesinlikle kestiremezdiniz. Her şeye kimsenin bakmadığı yerden bakar, sözünü asla sakınmaz, kimseye benzemezdi. Pazar kahvaltıları meşhurdu. O kahvaltılarda beklemediğim anda ne çok azar işittim bilmiyorum. Azarı yememek için dikkatli davranmaya çalışsam da işe yaramazdı. Aslında etrafındakilerin zihinlerindeki tabuları yıkmak istiyordu. Çoğunlukla aynı fikirde olmak onun için ezberletilen dogmaları kabul etmek demekti. Bu nedenle klişelerden nefret eder, klişe bir şey yaptığınız ya da söylediğiniz zaman kızardı. Herkesin kendisi olmasını isterdi. Mış gibi değil. O öyleydi çünkü. Onu en son evlenmeden önceki sene görmüştüm. Neredeyse 10 senedir görüşmedik hiç. Bu süreçte iyice yaşlandı. Aksileşti. Kalplerden silinmeyen kötü yazılar yazdı insanlar için. Herkes gibi içinde hem iyiyi hem kötüyü barındırıyordu. Dilini iyilik yapmak için olağanüstü bir biçimde kullandığı gibi zehirli bir yılan gibi de kullanıp sokabilirdi. Ki bunu en son yapışıyla pek çok insanın kalbinden silindi, insanlar haklı olarak ona ve diline öfkelendiler. Ben de dahil. Ama bir yanım onun diğer tarafını da görmüş tanımıştı. Ölüm haberini alınca çok üzüldüm. Hıncal Ağabey bir devirdi. O devir bitti, kapandı. Bize yaşlandığımızı, herkesin bir gün bu diyardan geçip gideceğini, önemli olan şeyin kalp kırmadan özgün olmak olduğunu istemeden de olsa öğreterek gitti. Allah rahmet eylesin. Kaynağa doğru çıktığın yolculukta yolun açık olsun Hıncal Ağabey….