Rambod Javan Instagram – . داشتم با درد نبودن آتیلای عزیزم می‌سوختم و می‌ساختم که دیشب خبری ترسناک و عجیب منتشر شد: داریوش خان مهرجویی و همسرشون کشته شدند!!! با ضربات چاقو کشته شدند!!!!! با این همه تلخی در طول این یک سال گذشته چه می‌کنیم؟ حالا چقدر باید بگذره و چه چیزهایی باید دست به دست هم بدن تا در این نقطه‌ی جهان کسی مثل مهرجویی بزرگ شکل بگیره که تاثیرات تفکرات و هنر و زیستش بتونه مسیر زندگی هزاران بزرگ و کوچیک رو تغییر بده؟؟؟ مهرجویی کشته شد و تمام؟؟؟؟؟؟ جهان تلخ‌تر و غم‌انگیز‌تر از گذشته شد. من و باقی هم‌نسلانم چند دهه تلاش کردیم تا از گذشتگان و بزرگان بیاموزیم و راههای ایجاد امید و انگیزه رو در قالب هنر نمایش پیدا کنیم و در جامعه منتشر کنیم تا شاید حتی یک نفر سمت امید رو بگیره و جلو بره…. امروز ولی دنیا خیلی تلخ‌تر از اونیه که بشه براش کاری کرد. شاید فردا که بیدار شدیم خبر تولد کودکی یا شکفتن گلی یا بارانی پاییزی یا لبخند خردسالی ذره‌ای امید و توان برای ساختن یک روز بهتر رو در دلمون روشن کرد. در ضمن مدتهاست که دیگه خودم رو موظف به انتشار نظر و چیزی در اینستاگرام نمی‌دونم. احساس ول معطلی می‌کنم که در اینستاگرام و غیره تلاش کنم. ترجیح می‌دم قدمی خیلی کوچک ولی در واقعیت بردارم.