Shabnam Moghadami Instagram – . تلویزیونو روشن کنم ببینم خانوم رضایی یا خانوم خامنه نشسته تو اون مربع ِ بیست‌و‌چهار اینچ با یه صورت جدی ِ بی‌لبخند که با یه چارقد گنده‌ی اندازه یه سفره شیش نفره قاب شده،داره می‌گه کارتون بعدی پینوکیوئه…بعدم بگه از صفحه‌ی تلویزیون فاصله بگیریم که چشمامون ضعیف نشه. بگه بعد ِ برنامه کودک بدوایم بریم بشینیم سر ِ مشقامون. . تلفن سیاهه زنگ بزنه گوشی رو‌ وردارم پشت ِ خط شهره عظیمی باشه بگه علوم خوندی؟ خانوم فردا می پرسه ها! بگه ناهار چی داشتین؟ بگه عکس برگردون تازه نخریدی؟بگه خواهر کوچیکه‌ش چاردست و پا راه رفتن یاد گرفته امروز . . بابام تو اون دستگاه ریل ، ویگن بذاره…بخونه: ببار ای نم‌نم ِ باران…زمین ِ خشک را تر کن…سرود‌ِ زندگی سر کن، دلم تنگه…دلم تنگه… بعد من فکر کنم چقدر از این آهنگه و از این صدا خوشم می آد… . عصر خنک ِ بهار باشه.بابام صدا بزنه که نازی خانوم بچین تخته رو! من برم تخته رو‌ وردارم ببرم رو تخت ِ ایوون بچینم بعد بابام بگه بزرگان سیه‌مهره بازی کنند!…ینی کُری‌خونی رو از همون اول شروع کنه! من ِ فسقلی بخندم و بگم شاه مارسی شما! این گوشه‌ی خونه و این وسایل ِ قدیمی ِ جامونده از روزگار ِ دور، عین ِ ماشین ِ زمانه برای من…نگاش می کنم و‌ پرتاب می‌شم به چهل سال پیش از این. . اون تلویزیون اولین تلویزیونیه که یادم می‌آد. اون گوشی تلفن قدیمی سال ها تو پذیرایی مون بود، یه گوشه کنار. تخته،وسیله بازی‌ من و بابام بود از وقتی خیلی خیلی بچه بودم و اون دستگاه ریل قدمتش از عمر منم بیشتره . شهره عظیمی دوست جون جونی دوره دبستانم بود.چند سال بعد از دوره دبستان ،به سرطان مبتلا شد و سال شصت و‌هشت از دنیا رفت و من هنوز گه گداری خوابش رو می بینم. #نوستالژی #دهه_شصت #دلتنگی .