İclal Aydın Instagram – Günaydın💙 Yolda olmayı çok seviyorum. Araba kullanmayı, şehirler, ülkeler değiştirmeyi… Yolculuk zihnimi berraklaştırıyor. Sabah 04:00’te çıktım yola. Ayvalık’tan İzmir’e geçtim. İzmir’den İstanbul’a uçtum. Şimdi de oturdum Amsterdam uçağımın kalkış saatini bekliyorum. Bazen duygularınızın, kaygı ya da sevinçlerinizin içinde kaybolur musunuz siz de? Duygularım yetmiyormuş gibi kendi sohbetimin içinde bile kaybolurum ben bazen. Öyle bi başlarım anlatmaya, oradan oraya atlarken birden unuturum ne için başladığımı. Durup, başa sarmaya başlarım. Nereden başladığımı bulursam devamı aynı akışla gelir çünkü. Üzerinde çalıştığım son kitap BUNU SEN OKU’daki üslubumu da daldan dala konarak şakıyan bir muhabbet kuşuna benzetiyor editörüm @tolgameric1595 🤗 Bir süredir “şakımam” durdu gibi. Şaşkın ve dalgın bakıyorum uzaklara, yakınlara. Yine yazarken, anlatırken kayboldum, farkındayım. “Ne anlatıyordum ben?” diye düşünüyorum. Bu sabah gün doğarken en eski “problemleri çözme, dağınıklığı toparlama” yöntemimi devreye soktum: başa döndüm. Ben bu kitaba nerede, nasıl başlamıştım? Duygum neydi? Renkler nasıldı? Hangi şarkıları dinliyordum? Hepsinden önemlisi “Ben ne anlatmak istiyordum?” Buldum. Anımsadım. Yazdı. Ağustos. Atina’dan yola çıkmıştık. Özlem vardı yanımda. Yazın rengi maviydi. Şarkısı zaten kitapta… Evet, hikaye tam olarak buydu: güzel şeyler hangi zor günde başlamıştı?