Roya Nownahali Instagram – ما مشغول بازخوانی حافظهٔ خود هستیم. دردناک این است که نمی‌توانم بگویم باور نمی‌کنم؛ همهٔ این تصاویر دردناک را باور می‌کنم. ما به سالیان در سرزمین سکوتِ سرد و نگاه تند و زبان تلخ زیسته‌ایم؛ نه، گذران کرده‌ایم. زیستن، آوازی‌ست که امید سر می‌دهد. ماجرای گذر از ناامیدی در نسل‌ها به مرور اتفاق می‌افتد و آدم‌ها بر چهرهٔ هم خراش‌های خاموشی را می‌بینند. در کتاب‌های آموزش بازیگری، فصل تازه‌ای باید آورد؛ بازیگری در زره، بازیگری بی‌صدا، بی‌حرکت، بی‌شور و شیدایی و عشق. زن مغرورِ مقتدر، در تغییر، در تفکرِ فعال را به سال‌ها جست‌وجو کردم و خواستم یادمان نرود و هر روز دسترسی سخت‌تر شد؛ تمام شد. و حالا دوران بزرگداشت انسان است و اتمام ظرفیت تولیدِ مکررِ جلوه‌های زنِ خوبِ فرمان‌برِ پارسا! برای مردان متفکر هم دست، خالی بوده است عموماً و سینمای ما از انعکاس طبقهٔ میانی مردم خالی شد؛ سریال‌ها و نمایش‌ها رفتند به ناکجاآبادهای الوان و متن‌های تکه‌پاره و اجراهای نیمه کاره. آن‌چه ما گذراندیم گوشهٔ کوچکی از داستان جبر عادت به جبر در اجتماعِ عدم التزام عملی به پاسخ منطقی و توجه به معنی اخلاق شهروندی و حق و احترام آدمی‌ست که ما از سر گذراندیم. آزادی، بیش از ابراز نظر است، حق ابراز وجود است؛ وجود یعنی نمایش حق انتخاب و توان خلاقیت و شکستن محدودیت‌های ساختگی. رخداد اجرای نمایش «مثل آب برای شکلات» یکی از آن‌هاست. همین نسل که من با آن‌ها در داد و ستد بودیم برای شناخت رازهای زندگی؛ یک شب خبردار شدند که نمایش به خاطر پخش این آگهی متوقف شد. اما زندگی به شهادت شهر، متوقف نمی‌شود. محاسباتتان اشتباه بود؛ گفتیم، نشنیدید و هنوز هم مشغولید. #زن_زندگی_آزادی#ژن_ژیان_ئازادی#مهسا_امینی #مهساها#ما