“Alatava” serialı, dolayı yolla isə İctimai tv-yə qarşı qəribə bir kampaniya başlayıb. Kimsə eyni tənqid statusunu ayrı-ayrı səhifələrdə və profillərdə paylaşdırır, Xalq artistlərindən müsahibə alınıb, tirajlanır və s. Gözünə döndüyüm Xalq artistlərimiz də gözünü yumub, ağzını açıb. Biri deyir, “onların başlarını əzmək lazımdır”, biri deyir, “Bu cür seriallara gerizəkalılar baxır”, hər ikisi bir ağızdan deyir ki, “Bu tərbiyəsizlikdir!”. And içə bilər, amma sübut eləyə bilmərəm ki, həmin Xalq artistlərimiz serialımızın heç bir bölümünə də efirdə baxmayıb. Çünki baxsalar bilərdilər ki, efirdə heç bir vulqar ifadə, söyüş səslənmir. Serial yalnız Youtube-da olduğu kimi nümayiş olunur. Həm də siz niyə özünüzü əxlaq polisi kimi aparırsınız ki? Siz axı aktyorsunuz. Sənət adamlarısınız. Əgər doğrudan da öz sənət yoldaşıarınıza və cəmiyyətə faydalı olmaq istəyirsinizsə, serialda aktyor oyunundan danışın, bədii həllindən danışın, ssenariyə fikir bildirin. Bu baxımdan ürəyiniz istədiyi qədər tənqid eləyin. Əgər etiraz eləsək, siz dediyiniz kimi tərbiyəsiz olarıq. Onda bəlkə sizə qulaq asıb, sizdən öyrənərik, səhvlərimizi düzəldərik. Amma siz bu yaşda kiminsə oyununun aləti olursunuz. Vallah yaraşdırmıram sizə! Söyüş söymək isə tərbiyəsizlik deyil. Bir sıra böyük şair və şairələrimizin şeirlərində, yazıçılarımızın əsərlərində, filmlərimizdə də söyüş var. Bir də hər personajın öz danışıq dili olur. Bu serial isə küçə uşaqlarından bəhs eləyir. Bağışlayın ki, onları səhnə danışığı müəllimi kimi danışdırmaq istəmirik. Və onların söyüşlərində biz tərbiyəsizlik görmürük. Lətifəsi bu Xalq artistlərimizdən uzaq, bizə görə tərbiyəsizlik məbəd dediyiniz teatrda gənc aktyor kirayədə qala-qala özünə dövlətdən ikinci evi istəməkdir. Tərbiyəsizlik həmin o əməkdar və xalq artisti adına görə hər cür hoqqdan çıxıb, layiqli başqa aktoyrun haqqına girməkdir. Tərbiyəsizlik dövlətin sənət üçün ayırdığı pulları yeməkdir. Tərbiyəsizlik o artisti olduğun xalqın bu seriala baxan hardasa 1 milyon şəxsinə “gerizəkalı” deməkdir. Tərbiyəsizlik bu sənətdə olub, bu sənətin inkişafı üçün heç nə eləməməkdir…(ardı şərhdə)
Atamın da belə köynəyi var idi…
Atamın da belə köynəyi var idi…
“Görüşdük nə çətin, ayrıldıq nə asan…” Changan CS75 maşınımla vidalaşdım. O mənim ilk maşınım idi, amma son yox. Yola başqa avtomobillə davam edirəm… 😎
Yenə aləmi qatıblar bir-birinə. Xalq artistlərimizə provokasiya tipli suallar verəndən sonra mənim statusumu da təhrif eləyib paylaşdılar, sonra yenə ağsaqqallardan müsahibə aldılar, biri dedi: “Taleh Yüzbəyov qələt danışır!” (“Taleh Yüzbəyov qələt edir!” kimi başlığa çıxarıldı), o biri dedi: “…efirə yığılaq, millət görsün kim kişidir, kim dişi…”. Sonra bəzi saytlar bu başlıqları da mənim adımdan paylaşdılar ki, guya mən onlara demişəm bu sözləri. Ağsaqqallarımız kimi Xalqımızın müəyyən hissəsi də xəbəri oxumadan başladılar məni tənqid etməyə ki, Taleh Yüzbəyov qudurub!) Mən isə heç bir ağsaqqalımıza cavab vermirəm. Əvvəla ona görə ki, işə baxılmadan olunan tənqidi faydalı saymıram, mənim cavabım, onların təhqirlərinə idi. Tənqid isə azaddır. Bəyənənlərin də əlinin içindən gəlir, bəyənməyənlərin də. İkincisi, cavab verib, hansısa sayt və səhifələrə like və comment yığmaq üçün material vermək istəmirəm. Bu işdə Xalq artistlərimizin də istifadə olunmasını rəva bilmirəm. Hətta bu statusu yazanda belə hər sözü ehtiyyatla seçməyə çalışıram ki, xəbər başlığını çıxartmaq olmasın. Amma bilmək olmaz, bir də gördük burdan da nəsə çıxartdılar. Qısası, əslində guya serialı tənqid etmək istəyənlər və onlara dəstək verən izləyicilər like və commentləri ilə serialı daha da populyarlaşdırdılar. Həmin gündən sonra Youtube-da baxış sayları əməlli artdı. İstəmədən və bilmədən seriala xeyir verdilər. Üstəlik, tənqid olunan məqam odur ki, efirdə söyüş olmaz. Neçənci dəfədir deyirik, efirdə söyüşlü versiya göstərilmir. Efirdə söyüşlər səssizləşdirirlir. Yalnız Youtube-da senzurasız versiya təqdim olunur. Hətta bura sensuza istəyənlər var idi. Bu isə tamam başqa bir mövzudur. Və nəhayət, Youtube-da da iki seçim verildi: senzurasız və senzuralı versiya. Yəni orda da seçim edə bilərsiniz. Bugünlərdə isə yoldaşımın zarafatla paylaşdığı bir storyini də xəbər eləyiblər: “Taleh Yüzbəyov yoldaşını siqaretlə yandırdı!”. Əlində 24 saat siqaret olan adam kimi istəmədən alınmış bir şey idi. Saytlar isə məni cəmiyyətə ailə zorakılığı törədən manyak kimi təqdim edir. Yenə də xəbəri oxumadan tənqid eləyənlər yazır ki, Taleh Yüzbəyov qudurub!))
“Zəhər Tuluğu” filmi. İnboksuma ən çox gələn suallardan biri də “Zəhər tuluğu” filminə harda baxa bilərik?!” idi. Əzizlər, film artıq online-dır. Xaricdə yaşayan, nümayiş vaxtı baxmağa imkan tapmayan, yenidən izləmək istəyənlər buyurub, baxa bilərsiniz! Xoş seyrlər! P.s. Link bio-dadır. Baxandan sonra fikirlərinizi yazsanız şad olaram! 🤗
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Çox çətin və maraqlı yol keçdik. Bu layihə Əlixanın beynində çoxdan var idi, amma hər dəfə üstündən keçirdi. Sonra eləmək qərarına gəldi, keçdi şturvalın arxasına bir-bir mindik bu gəmiyə. Emin gəldi ssenarist kimi. Əlixan və mən də qoşulduq ona, çox qısa vaxtda gecə-gündüz yazdıq. Redaktəyə vaxtımız da qalmadı. 2 aydan da az vaxta 500 səhifəyə yaxın ssenari yazdıq. Elə səhnə var idi, çəkiliş meydançasında yazıldı. Yavaş-yavaş heyət yığıldı. Kadrda olmayan çox adam əziyyət çəkdi. Rejissor komandası, operatorlar, montajor, işıqçılar, rəssamlar, geyim rəssamları, qrim ustası, rekvizitor, prodüserlər, səsçilər, texniki heyət, bərbər, çayçılar, sürücülər və bir çox adam yayın cırhacırında, gecədən səhərə, bəzən 18 saat çalışdı. Səhvlərimizlə, düzlərimizlə bu işi yekunlaşdırdıq. Əlixanı təbrik eləyirəm! 60 günə yaxın çəkilişdə həm rejissor, həm prodüser, həm aktyor kimi başını itirmədiyinə, bu işi yarımçıq qoymadığına, son yayım gününə qədər montajdan çıxmadığına və belə möhtəşəm final səhnəsinə görə. Daha yaxşısını eləmək olardı? Əlbəttə! Həmişə daha yaxşısını eləmək olar. Səhvlərimizi var idi? Kifayət qədər! Amma bu bizim üçün yeni bir təcrübə idi. Buna qədər serial kimi ağır yükün altına girməmişdik. Bundan sonra ideya, güc və pul tapıb, daha da yaxşı işlər görməyə çalışacağıq. Tamaşaçılara isə lap çox təşəkkür edirəm. Sizin yazdığın hər komment, atdığınız hər like bizim özümüzə inamımızı daha da artırdı. Bəyənməyənlərə də minnətdarıq. Keyfiyyətli tənqidlərdən nəticələr çıxartdıq, keyfiyyətsiz tənqidlərə güldük və daha da qaza gəldik. Ən əsası artıq “Alatava” adlı bir serial var. Nə vaxtsa həmvətənlərimiz baxıb, deyəcəklər ki, vaxtıykən Azərbaycanda belə insanlar yaşayıb və belə bir serial çəkiblər. Emin kişinin dediyi kimi: “Vaxt gələcək bir-bir öləcəyik. Burdakıların hamısı öləcək. Amma insan xatirələrdə yaşayırsa, demək ölməyib…” Növbəti işlərdə görüşənədək!
Nəhayət! Hər kəsin səbirsizliklə gözlədiyi “Zəhər Tuluğu” filmi indi Metaflix-də! 🎬🌟 Sizi Orxan Mərdan və Taleh Yüzbəyov tərəfindən yaradılan bu filmi izləməyə dəvət edirik. Filmi bitirdikdən sonra təəssüratlarınızı bizimlə paylaşın! 🌟 #ZəhərTuluğu #Metaflix 🍿
Səyahətə gedəndə… Uzun müddətdir Infinite kartım var, amma üstünlüklərindən istifadə eləmək ağlıma gəlmirdi. Can rahatlığı imiş. Telegramda VisaConcierge-ə yazmaqla videoda gördüyünüz və görmədiyiniz xüsusi xidmətlərdən ürəyinistəyən və tam pulsuz yararlandım. Yeri var idi.
Nəhayət! Hər kəsin səbirsizliklə gözlədiyi “Zəhər Tuluğu” filmi indi Metaflix-də! 🎬🌟 Sizi Orxan Mərdan və Taleh Yüzbəyov tərəfindən yaradılan bu filmi izləməyə dəvət edirik. Filmi bitirdikdən sonra təəssüratlarınızı bizimlə paylaşın! 🌟 #ZəhərTuluğu #Metaflix 🍿
Artıq rəsmi… @vertu_official_azerbaijan @mygroup_company
Artıq rəsmi… @vertu_official_azerbaijan @mygroup_company
Hər kəsin gözlədiyi ZƏHƏR TULUĞU filmi artıq @metaflix.az platformasında. #abunəol və #izlə
Parkinqdə yer tapmaq kimi sonra o yerə görə ödəniş eləmək də var. Bəzən nəğd pulun olmur, bəzən xırdan, bəzən aparat manatlarının biri ilə dirəşib, heç cür onu qəbul eləmək istəmir. Sən də həmin manatı gah əzirsən, gah düzəldirsən, gah öpürsən, gah qoxlayıb, yenə cəhd eləyirsən, amma aparat deyir ki: “Yox e, o yana elə!”. Arxadan kimsə üfüldəyir, kimsə ahıldayır və bir də görürsən növbə yaranıb. Ona görə ən yaxşısı telefonla ödəməkdir. Bir neçə saniyə çəkir. @rabitabank mobil tətbiqi olan Rabita Mobile ilə isə bu lap rahatdır. Parkinq talonu scan elədin, qurtardı getdi. Gedə-gedə görürsən ki, kimsə aparatın qabağında dayanıb, öz manatını gah əzir, gah düzəldir, gah öpür və şükür eləyirsən ki, o adam sən deyilsən. Əsəb keçirmədən parkinqdən çıxırsan. Necə deyərlər, gülə-gülə! 👋
Parkinqdə yer tapmaq kimi sonra o yerə görə ödəniş eləmək də var. Bəzən nəğd pulun olmur, bəzən xırdan, bəzən aparat manatlarının biri ilə dirəşib, heç cür onu qəbul eləmək istəmir. Sən də həmin manatı gah əzirsən, gah düzəldirsən, gah öpürsən, gah qoxlayıb, yenə cəhd eləyirsən, amma aparat deyir ki: “Yox e, o yana elə!”. Arxadan kimsə üfüldəyir, kimsə ahıldayır və bir də görürsən növbə yaranıb. Ona görə ən yaxşısı telefonla ödəməkdir. Bir neçə saniyə çəkir. @rabitabank mobil tətbiqi olan Rabita Mobile ilə isə bu lap rahatdır. Parkinq talonu scan elədin, qurtardı getdi. Gedə-gedə görürsən ki, kimsə aparatın qabağında dayanıb, öz manatını gah əzir, gah düzəldir, gah öpür və şükür eləyirsən ki, o adam sən deyilsən. Əsəb keçirmədən parkinqdən çıxırsan. Necə deyərlər, gülə-gülə! 👋
Parkinqdə yer tapmaq kimi sonra o yerə görə ödəniş eləmək də var. Bəzən nəğd pulun olmur, bəzən xırdan, bəzən aparat manatlarının biri ilə dirəşib, heç cür onu qəbul eləmək istəmir. Sən də həmin manatı gah əzirsən, gah düzəldirsən, gah öpürsən, gah qoxlayıb, yenə cəhd eləyirsən, amma aparat deyir ki: “Yox e, o yana elə!”. Arxadan kimsə üfüldəyir, kimsə ahıldayır və bir də görürsən növbə yaranıb. Ona görə ən yaxşısı telefonla ödəməkdir. Bir neçə saniyə çəkir. @rabitabank mobil tətbiqi olan Rabita Mobile ilə isə bu lap rahatdır. Parkinq talonu scan elədin, qurtardı getdi. Gedə-gedə görürsən ki, kimsə aparatın qabağında dayanıb, öz manatını gah əzir, gah düzəldir, gah öpür və şükür eləyirsən ki, o adam sən deyilsən. Əsəb keçirmədən parkinqdən çıxırsan. Necə deyərlər, gülə-gülə! 👋
